• img1
  • img2
  • img3
  • img5
  • img4

Άρθρα

Βίντεο για τον Εορτασμό της 1ης Απριλίου 1955

 

Αυτό το βίντεο το έφτιαξα για να προβληθεί στον Ενδοσχολικό μας Εορτασμό της Επετείου της 1ης Απριλίου 1955, την Πέμπτη 31/3/2016 και ώρα 9:30 π.μ.. Πήρα υλικό (φωτογραφίες, παρουσιάσεις σε μορφή .ppt, κείμενα, μουσικές) από αρκετές ιστοσελίδες.

Αναφέρω κάποιες απ’ αυτές στη συνέχεια:
Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Σ.Ι.Μ.Α.Ε. 1955 - 1959,  Α.ΚΙ.ΔΑ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ (ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ), Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής  Δημοκρατίας.

Πήρα, επίσης, 2 διαφάνειες από την παρουσίαση με τον τίτλο «Xronia_iroika_1_Apriliou.ppt” της κ.Ευγενίας Τσούκκα.

Εκφράζω τις Θερμές μου ευχαριστίες σε όλους τους παραπάνω και σε όσους άλλους δεν αναφέρω εδώ αλλά χρησιμοποίησα δικό τους υλικό. Ευχαριστώ όλους, ξανά.

Πάμπος Μιχαήλ

13 Μαρτίου 2016

Απόστολος Ανδρέας ο πρωτόκλητος - Ο άγιος της Καρπασίας

Απόστολος Ανδρέας ο πρωτόκλητος - Ο άγιος της Καρπασίας

«Ποιος είναι, δάσκαλε, αυτός ο άνθρωπος που διδάσκει τόσο σοφά;» Ρώτησε ο ένας μαθητής τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. «Και πόσο ωραία τα λέει!» Συμπλήρωσε ο άλλος μαθητής. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής γύρισε στους δυο νέους και τους είπε: «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού! Ακολουθήστε τον!»

Oι δυο νέοι άφησαν το δάσκαλό τους κι έτρεξαν ν' ακούσουν τον Ιησού. Δίσταζαν όμως να τον πλησιάσουν και να τον γνωρίσουν από κοντά. Ο Χριστός, που είδε μέσα στα μάτια τους να λάμπει η φλόγα της πίστης, ήρθε κοντά τους και τους ρώτησε: «Τι ζητάτε;» «Εσένα ζητούμε, Διδάσκαλε!» Απάντησε ο Ανδρέας.

«Aκολουθήστε με», είπε ο Χριστός στον Ανδρέα και τον Ιωάννη, και τα πρόσωπα των δυο νέων φωτίστηκαν από χαρά. Αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση του Αποστόλου Ανδρέα και του Ευαγγελιστή Ιωάννη με τον Κύριο. Από αυτό το περιστατικό, ο Ανδρέας πήρε τον τιμητικό τίτλο του «Πρωτόκλητου», γιατί αυτόν κάλεσε πρώτο ο Χριστός, να γίνει μαθητής του. Αυτός, μάλιστα, έγινε, από την επόμενη μέρα της συνάντησής τους, και «Απόστολος», αφού κάλεσε τον αδελφό του, τον Πέτρο, ν' ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού και να γίνει κι αυτός μαθητής του.

Aκούγοντας καθημερινά τη διδασκαλία του Ιησού και βλέποντας τα πολυάριθμα θαύματά του, ο Ανδρέας αφιερώθηκε με αφοσίωση στο δάσκαλό του και τον ακολούθησε πιστά σε κάθε του βήμα. Μετά την Πεντηκοστή, αφού οι μαθητές του Χριστού πήραν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, άρχισαν το αποστολικό τους έργο σε διάφορους τόπους, μεταφέροντας στους ανθρώπους τη διδασκαλία του Κυρίου.

Aνάμεσα στα πολλά ταξίδια του, ο Απόστολος Ανδρέας πέρασε κι από την Κύπρο. Διέσχισε όλη την Καρπασία, διδάσκοντας στους ανθρώπους το λόγο του Χριστού, προχωρώντας προς τα ανατολικά, με την ελπίδα να βρει καράβι, για να ταξιδέψει σ' άλλα μέρη και να συνεχίσει την ιερή αποστολή του.

Επιτέλους, ένα καράβι φάνηκε ν' αρμενίζει στα καταγάλανα νερά. Ερχόταν απ' τη μεριά της Σαλαμίνας και κατευθυνόταν προς τα βορειοανατολικά. Ο Απόστολος Ανδρέας χάρηκε πολύ κι άρχισε να κουνάει τα χέρια του, σημάδι πως ήθελε να τον πάρουν μαζί τους. Ο καπετάνιος, καλός άνθρωπος, τον λυπήθηκε κι έστειλε μια βάρκα με δυο ναύτες, για να τον φέρουν στο καράβι.

Aφού πάτησε στο κατάστρωμα, ευχαρίστησε τον καπετάνιο και το καράβι άνοιξε πανιά, για το μακρινό του ταξίδι. Σε λίγη ώρα φτάσανε στις «Κλείδες», κάτι μικρά ξερονήσια, που βρίσκονται στο ανατολικότερο άκρο της χερσονήσου. Εκεί ακριβώς, έπιασε μπουνάτσα και τα πανιά κρεμάστηκαν άψυχα στα κατάρτια.

Mια και τους είχε τελειώσει το νερό, ο καπετάνιος ρώτησε κι έμαθε από τον Απόστολο Ανδρέα, πως εκεί έξω υπήρχε μια πηγή. Έστειλε, λοιπόν, μια βάρκα με μερικούς ναύτες, για να γιομίσουν τα βαρέλια τους. Οι ναύτες έψαξαν πολλή ώρα, όμως δεν βρήκαν την πηγή, και γύρισαν πίσω στο καράβι άπρακτοι.

«Nα πας κι εσύ μαζί τους», είπε θυμωμένος ο καπετάνιος στον Απόστολο Ανδρέα. «Αν με κορόιδεψες, θα σε ρίξω στη θάλασσα, τροφή στα σκυλόψαρα». Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας αναγκάστηκε να κατέβει στο δαντελωτό ακρογιάλι, μαζί με τους ναύτες, για να βρει την πηγή.

Εκεί έξω, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στο Θεό, παρακαλώντας τον να τον βοηθήσει. Και το θαύμα έγινε! Από τα βράχια ξεπήδησε κελαριστό και γάργαρο το πολυπόθητο νερό. Οι ναύτες γιόμισαν χαρούμενοι τα βαρέλια και τα φόρτωσαν στη βάρκα.

Πάνω στο καράβι, ανάμεσα στο πλήρωμα, βρισκόταν και το τυφλό παιδί του καπετάνιου. Είχε χάσει το φως του πριν μερικά χρόνια κι ο πατέρας του το 'παιρνε στα μακρινά ταξίδια του, ίσως και βρει κάπου γιατρό, να το γιατρέψει. Σαν γύρισαν, λοιπόν, στο καράβι, ο Απόστολος Ανδρέας πήρε λίγο φρέσκο, δροσερό νερό κι ένιψε το πρόσωπο του παιδιού. «Πατέρα, βλέπω! Πατέρα, βρήκα το φως μου!» Φώναξε πετώντας απ' τη χαρά του ο μικρός και χώθηκε στην αγκαλιά του σαστισμένου καπετάνιου. Πατέρας και γιος γονάτισαν μπροστά στον Απόστολο Ανδρέα και τον ευχαρίστησαν, με δάκρυα στα μάτια, για το πανάκριβο δώρο που τους πρόσφερε.

Ο Άγιος τους ευλόγησε και, μετά, μίλησε στους ναύτες και στους ταξιδιώτες για τον Χριστό. Όλοι πάνω στο καράβι, αφού είδαν το μεγάλο θαύμα κι άκουσαν τα λόγια του Αγίου, πίστεψαν και βαφτίστηκαν χριστιανοί. Στο μεταξύ ο άνεμος δυνάμωσε και το καράβι, με φουσκωμένα τα πανιά, συνέχισε το ταξίδι του.

O Απόστολος Ανδρέας γύρισε σε πολλά μέρη διδάσκοντας το θείο λόγο. Με τα πολλά του θαύματα, έφερε πολλούς ανθρώπους στο δρόμο του Χριστού. Στην Πάτρα, όμως, ο ειδωλολάτρης άρχοντας της πόλης διέταξε να τον συλλάβουν και να τον σταυρώσουν, για να σταματήσει τη δράση του. Ο Απόστολος ζήτησε να τον σταυρώσουν ανάποδα, γιατί αισθανόταν πως δεν ήταν άξιος, να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο, όπως ο λατρευτός του Δάσκαλος.

Όταν ο καπετάνιος έμαθε για το θάνατο του Αποστόλου, μαράζωσε πολύ και περνώντας, μετά από καιρό, απ' τον τόπο όπου συνάντησε τον Άγιο, έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι, πάνω απ' την πηγή. Εκεί έβαλε με ευλάβεια και την εικόνα του Αποστόλου Ανδρέα. Οι καπετάνιοι, που περνούσαν με τα καράβια τους από εκείνο το σημείο, γνωρίζοντας την ιστορία του, κατέβαιναν, γονάτιζαν ευλαβικά στο μικρό εκκλησάκι και προσεύχονταν στον Άγιο, προσφέροντάς του τα δώρα τους.

Στη θέση εκείνου του μικρού εξωκκλησιού, βρίσκεται σήμερα κτισμένος ένας μεγαλόπρεπος ναός και μοναστήρι, προς τιμή του Αποστόλου Ανδρέα. Εδώ και σαράντα ένα χρόνια, προσμένουν βουβά την άγια μέρα της λευτεριάς, για να δεχτούν τους πιστούς προσκυνητές και να γιορτάσουν, όπως κάθε χρόνο, στις 30 Νοεμβρίου, τη μνήμη του θαυματουργού Αποστόλου Ανδρέα, όπως γινόταν με λαμπρότητα παλαιότερα, ανήμερα της γιορτής του Πρωτόκλητου μαθητή του Κυρίου.

ΠΗΓΗ: http://www.cfhdf.gr/paramithi1/page1.htm

Αγίοι Τριμιθιάς


Το χωριό Άγιοι Τριμιθιάς βρίσκεται σε απόσταση 18 km περίπου, νοτιοδυτικά της Λευκωσίας. Ο αμαξωτός δρόμος, που κατασκευάσθηκε λίγο μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974 για να εξυπηρετήσει τη διακίνηση μεταξύ των βασικών αρτηριών Τροόδους - Λευκωσίας (λόγω κατάληψης τμήματος του δρόμου από τον στρατό των Ηνωμένων Εθνών, που συνέδεε την Κοκκινοτριμιθιά με τη Λευκωσία), διασχίζει σήμερα το χωριό, συντελώντας στην ανάπτυξη και την περαιτέρω ανοδική πορεία του.

Η παλιά φυσιογνωμία του χωριού διατηρείται ακόμα στις «κάτω γειτονιές», όπου στενά δρομάκια οδηγούν σε πλινθόκτιστες οικοδομές, ισόγειες ή διώροφες, με τα παραδοσιακά μεγάλα ξωπόρτια, πάνω από τα οποία διατηρούνται ακόμη τα οικόσημα, με το σημείο του Σταυρού και τη χρονολογία ανέγερσης.

Βέβαια, η παλιά συσπείρωση γύρω από έναν κεντρικό άξονα (που για τους Αγίους Τριμιθιάς ήταν ο ναός και οι υδροφόρες προς τον ποταμό περιοχές), δεν υφίσταται πλέον. Πολλά καινούργια σπίτια έχουν χτιστεί κατά μήκος της οδικής αρτηρίας, δίνοντας την εντύπωση μιας προοδευτικής κοινότητας, τόσο στους περαστικούς ταξιδιώτες όσο και στους επισκέπτες, που έρχονται κυρίως για να προσκυνήσουν τους αγίους Αναργύρους.

Οι κάτοικοι του χωριού, ασχολούνται με διάφορες εργασίες: καλλιεργούν τους απέραντους κάμπους της αγιότικης γης, με σύγχρονα μηχανήματα, σπέρνοντας κριθάρι και σιτάρι, άλλοι είναι κτηνοτρόφοι και διατηρούν μεγάλα ή μικρά κοπάδια με πρόβατα ή αίγιες, από το γάλα των οποίων κατασκευάζουν κυρίως χαλλούμι ή αναρή, αρκετοί προωθούνται σε εργασίες στη Λευκωσία κ.α. Η κοινότητα διαθέτει Δημοτικό Σχολείο, Νηπιαγωγείο, Χριστιανικό Σύνδεσμο Γυναικών, στον οποίο συμμετέχουν αρκετές γυναίκες, Συνεργατική Εταιρεία, καφενείο, δύο συλλόγους, τον «Δικέφαλο» και τον «Ατρόμητο», με τις ποδοσφαιρικές ομάδες και τις εκδηλώσεις τους, κρεοπωλείο, αρκετά μπακάλικα, ενώ μέσα στο χωριό λειτουργούν ξυλουργεία, σιδηρουργείο, βιομηχανία κατασκευής επίπλων, ιατρείο κ.ά.

Μετά την τραγική κατάσταση του πολέμου του 1974, στο χωριό Άγιοι Τριμιθιάς χτίσθηκε Προσφυγικός Συνοικισμός, σε μια μεγάλη σχετικά έκταση, στα βορεινά του παλιού χωριού. Στον Συνοικισμό διαμένουν πρόσφυγες που προέρχονται από πολλά χωριά της τουρκοκρατούμενης Κύπρου μας. Σαν τέτοια θα μπορούσαν να αναφερθούν: ο Γερόλακκος, το Καράκουμι, η Κυρά Μόρφου, η Ζώδια, ο Κοντεμένος, η Κατωκοπιά, η Αυλώνα κ.ά.

Στον Προσφυγικό Συνοικισμό των Αγίων Τριμιθιάς εγκαινιάσθηκε το 1998 το «Κέντρο Νεότητας» στο οποίο δραστηριοποιούνται οι νέοι της Κοινότητας. Το Διοικητικό Συμβούλιο συνεργάζεται στενά και βοηθείται από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Ανάμεσα σ’ άλλα, το «Κέντρο Νεότητας» οργανώνει παιχνίδια και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις, την Κυριακή του Πάσχα και τις μέρες που ακολουθούν.

ΠΗΓΗ: http://agioitrimithias.org.cy/index.php/el/koinotitamenu/istoriamenu